Kotwy gruntowe są w użytku już od kilkudziesięciu lat. Dzielimy je na kilka kategorii. Mając na uwadze czas stosowania, wyróżnić możemy kotwy stałe i tymczasowe. Cecha jaka różni te dwa typy to trwałość oraz rodzaj zabezpieczenia przed korozją. Kotwy tymczasowe użytkowane są nie więcej niż przez dwa lata, ze względu na ich eksploatację.
Biorąc pod uwagę materiał, kotwy możemy podzielić na:
- kotwy linowe (splotowe),
- kotwy prętowe.
Kotwy mogą być iniektowane kilkukrotnie lub pojedynczo. Wyróżnić możemy kotwy do gruntów o konsystencji ziarnistej (piaski i gliny) i kotwy do podłoża skalnego. Standardowe kotwy posiadają jedną buławę, ale gdy prace wykonywane są na trudnych gruntach, lub wymagają dużego obciążenia to tworzone są kotwy wielobuławowe .
Te ostanie źle funkcjonują jeśli są niestarannie wykonane.
Występuje wiele metod wykonania kotew. W pierwszej kolejności wykonywany jest otwór w gruncie na odpowiednią głębokość, zazwyczaj otwór ma około kilkanaście centymetrów. Dokonywana jest wlewka z zaczynu cementowego, wypełnia się ją w całości. Zostają włożone cięgna kotwy, a także wyciąga się rury, jednocześnie uzupełniając ilość zaczynu cementowego. Gdy minie kilkanaście godzin formowana jest buława kotwy przy pomocy iniekcji.
Do tworzenia kotew wykorzystuje się system samowiercący typu Titan, który w głównej mierze tworzy gwoździe gruntowe. Wolna część uzyskiwana jest poprzez płukanie i stosowanie osłonek na żerdzie.
Badanie sprężenia i badania odbiorcze są ostatnim etapem tworzenia kotwy. W ten sposób ograniczymy przemieszczenie się i zniekształcenie zabezpieczonej konstrukcji.
Każda kotwa posiadać powinna metrykę, która zawiera informacje na temat technologi, rodzaje cięgien, wymiary, stopień pochylenia, warunki eksploatowania, a także wyniki badań odbiorczych.
Badania odbiorcze mają na celu pokazać bezpieczeństwo kotwienia. Analizie podlega każda wyprodukowana kotwa. W czasie badań sprawdzane jest przenoszenie naciągu próbnego, czy długość cięgna odpowiada odpowiednim normom, a także czy wszelkie spełzania regenerują się w trakcie badań. Zdarzyć się może, że badania mogą być dokładniejsze.
W czasie trudnych warunków gruntowania gdzie brakuje doświadczenia, a także gdy naciągi są bardzo duże i wymagają większego doświadczenia w tego typu rodzaju gruntowania, wymagane są badania wstępne. Owe badania określają ograniczenia buławy kotwy w określonych warunkach gruntu. W tego typu badaniach siła nacisku jest większa w porównaniu do badań odbiorczych lub badań przydatności.
Badanie przydatności ma na celu określić krzywą przemieszczania całkowitego, trwałego, sprężystego, a także pełzania i swobodnej długości cięgna.
Etapy tworzenia wykopu, którego wytrzymałość ścian zapewniają kotwy, podzielić możemy:
- wykonanie wzmocnienia wykopu,
- wierzchni wykop i tworzenie I poziomu kotwienia,
- zwiększenie wykopu i tworzenie II poziomu wykopu,
- wykonanie ustalonej głębokości,
- utworzenie konstrukcji budynku,
- wyciąganie kotew.
Porównując wiele innych sposobów zabezpieczenia stromych wykopów możemy wyróżnić wiele zalet obudowy kotwionej:
- ułatwiona budowa ze względu na brak przeszkód,
- duża trwałość, która ma wpływ na każdy sprawdzony element,
- stałe mocowanie.
Wady obudowy kotwionej:
- tworzona poza oznaczeniem wykopu (konieczna jest odpowiednia zgoda) jest elementem bardzo trudnym w momencie zabudowanej posesji.