Krótki życiorys Adama Mickiewicza
Adam Mickiewicz przyszedł na świat w 1798 roku na terenie Zaosia. Gdy dorósł wyjechał na studia do Wilna, gdzie studiował nauki humanistyczne. Tamże założył pierwsze zgromadzenie opozycyjne, czyli Towarzystwo Filomatyczne. Ogół młodzieńczej działalności poety sprawił, iż został uwięziony przez carską policję oraz przez długi czas przebywał na zesłaniu w głębi Rosji. Po odbyciu kar emigrował do Paryża, gdzie tworzył liczne dzieła wspierające Polonię. Ostatnie lata życia Mickiewicza stanowią próbę odbudowy polskich sił zbrojnych w Stambule, które przerwała nagła śmierć. Wiersze Adama Mickiewicza przeczytasz na portalu poezja.org.
Biografia rozszerzona Adama Mickiewicza
Twórczość
Jego pierwsze wiersze, takie jak “Zima miejska” i “Kartofla” z końca lat dziesiątych XIX wieku powstały w stylu klasycznym, z dominującymi wpływami Voltaire'a. "Ballady i romanse" oraz inne antologie poetyckie wydane w 1822 roku, w tym poemat otwierający pod tytułem "Romantyczność" stanowi początek romantyzmu w Polsce. Wpływy twórczości Mickiewicza spopularyzowały folklor, ludowe formy literackie i historyzm w rodzimej literaturze tego okresu.
Główne dzieło pierwszego z Trzech Wieszczy, a więc “Dziady”, składa się z kilku części pisanych w dłuższym okresie. Rozpoczęło się publikacją części II i IV w 1823 roku. Po prawie dekadzie ukazała się część III, znacznie bardziej dopracowana od wcześniejszych. Fragment dzieła, “Wielka Improwizacja”, właściwie arcydzieło polskiej poezji, autor napisał rzekomo podczas jednej, natchnionej nocy.
“Pan Tadeusz”, kolejne z jego mistrzowskich prac, jest poematem epickim, który rysuje obraz Wielkiego Księstwa Litewskiego w przededniu inwazji Napoleona na Rosję. Zaplanowano go w całości w trzynastosylabowych dwuwierszach, co stanowiło nie lada wyzwanie dla Mickiewicza. Tytuł mimo to nie cieszył się uznaniem współczesnych, lecz z czasem zyskał sławę jako jedno z najważniejszych osiągnięć w całej literaturze polskiej.
Dzieciństwo
Adam Mickiewicz urodził się w noc wigilijną roku 1798 we wsi Zaosie w pobliżu Nowogródka. Uczęszczał do szkoły dominikańskiej według programu opracowanego przez nieistniejącą już polską Komisję Edukacji Narodowej, która była pierwszym na świecie ministerstwem edukacji. Uchodził za przeciętnego ucznia, chociaż zajmował się grami, przedstawieniami teatralnymi i tym podobnymi. We wrześniu 1815 roku Mickiewicz podjął studia nauczycielskie na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Pół dekady później poznał miłość swojego życia, Marylę Wereszczakówną. Nie mogli się pobrać z powodu ubóstwa rodziny i stosunkowo niskiego statusu społecznego. Ponadto ta była już zaręczona z hrabią Wawrzyńcem Puttkamerem, którego poślubiła w 1821 roku.
Działalność polityczna, wygnanie i emigracja
W 1817 roku Mickiewicz, Tomasz Zan i inni przyjaciele założyli tajną organizację Filomatów. Grupa skupiała się na samokształceniu, ale miała powiązania z bardziej radykalną, ewidentnie niepodległościową grupą studentów - Stowarzyszeniem Filaretów. Śledztwo w sprawie organizacji uczelnianych, prowadzone przez członka rosyjskiej policji Nikolaya Nowosiltseva, rozpoczęte na początku lat dwudziestych XIX wieku, doprowadziło do aresztowania wielu żaków i byłych działaczy, w tym wieszcza, którego pojmano oraz osadzono w wileńskim klasztorze bazylianów. Po zbadaniu działalności politycznej Mickiewicz został zesłany do centralnej Rosji. Po odbyciu pięciu lat na zesłaniu, w 1829 roku otrzymał pozwolenie na wyjazd za granicę. 1 czerwca przybył do Weimaru. Mieszkał w Berlinie, gdzie uczęszczał na wykłady filozofa Hegla. 6 miesięcy później odwiedził Pragę, a potem wrócił na niemiecką ziemię. Tam przyjął go pod opiekę pisarz Goethe. 31 lipca 1832 przybył do Paryża w towarzystwie bliskiego przyjaciela, byłego filomaty, przyszłego geologa i chilijskiego pedagoga Ignacego Domeyki. We Francji Mickiewicz działał w wielu polskich grupach emigracyjnych i publikował artykuły w “Pielgrzymie Polskim”.
Epilog stambulski
Mickiewicz z zadowoleniem przyjął fakt wojny krymskiej, która jak miał nadzieję, doprowadzi do nowego porządku europejskiego, w tym do odzyskania niepodległej Polski. Wkrótce po wybuchu konfliktu rząd francuski powierzył mu misję dyplomatyczną. Opuścił Paryż 11 września 1855 roku, przybywając do Stambułu, gdzie dbał usilnie o polskie interesy. Wrócił chory, prawdopodobnie na cholerę, z wyjazdu zapoznawczewcego do swojego mieszkania przy ulicy Yenişehir i zmarł. Niektórzy historycy twierdzą, iż mógł zostać otruty.
Ciekawostki
Adam Mickiewicz nigdy nie darzył sympatią Juliusza Słowackiego. Ten drugi nie pozostawał mu dłużny i często wypowiadał się o rodaku w niepochlebny sposób.
Adam Mickiewicz należał do tajnej loży masońskiej. Uzyskał w niej stopień czeladnika.
Jego nigdy niewydane dzieło życia, czyli “Historia przyszłości” zostało zapomniane przez wieki. Spekuluje się, iż mogło zrewolucjonizować epokę romantyzmu i położyć podwaliny pod nową, nieznaną formę literacką.
