Ludzie zachowaniem narcystycznym często wykazują snobistyczny, pogardliwy czy protekcyjny stosunek do innych, a te zachowania najczęściej diagnozowane są w wieku dorosłym. Adekwatnym byłoby diagnozowanie tej choroby dla dzieci lub nastolatków, gdyż zmiany osobowości są naturalną postacią rzeczy, a organizm w tym wieku jest w ciągłym rozwoju.
Narcystyczne zaburzenia osobowości są bardziej powszechne u mężczyzn niż u kobiet i uważa się, że występują u zaledwie ok. 6,2% ogółu ludności. Istnieje wiele teorii dla narcystycznego zaburzenia osobowości. Większość specjalistów używa modelu: biopsychospołecznego przyczynowości – czyli zaburzenia takie potrafią wystąpić z czynników biologicznych i genetycznych, a także czynników społecznych – takich, jakich człowiek nabywa we wczesnym etapie swojego rozwoju, ważną rolę ogrywają też czynniki psychologiczne takie jak: osobowość jednostki i jej temperament, a także możliwość radzenia sobie ze stresem.
Leczenie narcystycznego zaburzenia osobowości zazwyczaj polega na długoterminowej psychoterapii ze specjalistą, który ma doświadczenie w leczeniu tego typu zaburzeń osobowości. Leki mogą być również przewidziane dla pomocy przy specyficznych objawach. Narcyzm można leczyć medycznie. Hospitalizacja takiej osoby powinna być krótka, a leczenie specyficzne dla danego objawu choroby. Istnieje tez dłuższa forma leczenia – mieszkalnego. Ta forma jest dostępna dla tych, którzy mają słabą motywację do leczenia ambulatoryjnego, czy chaotycznym stylu życia. Program szpitalny może obejmować psychoterapię indywidualną. Kolejną formą leczenia, jest leczenie psychospołeczne.
Choroba może się przekształcić w iluzje, a pacjent może stracić poczucie bezpieczeństwa, a także poczucie pewności siebie. W takim przypadku tylko starszy lekarz w prestiżowej instytucji medycznej uważany jest za godnego szacunku i zaufania. Pracownicy służb zdrowia muszą przekazywać uczucie szacunku dla pacjenta, a także sprawić, że jego samoocena znacznie wzrośnie. Zaburzenia narcystyczne mogą wystąpić w różnych etapach naszego życia. Dodatkowymi formami leczenia jest psychoterapia indywidualna, a terapeuta musi być świadomy znaczenia narcyzmu w przeszłości pacjenta.
